به طور کلی روغن­های موتور در معرض اکسیژن، تنش­های مکانیکی و درجه حرارت بالا تخریب می­گردند که این فرایند در دماهای بالاتر، سریع تر رخ می­دهد. اساسا تشکیل لجن در موتور نتیجه چندین واکنش شیمیایی است. محصولات جانبی این واکنش، ترکیبات بسیار فعالی هستند که سبب تخریب روان کننده می گردند. این محصولات جانبی با سایر آلاینده ها نیز ممکن است واکنش دهند و باعث تولید اسیدهای آلی و محصولات پلیمری با جرم مولکولی بالا شوند. این محصولات در واکنش های بیشتر تبدیل به محصولات غیر قابل حلی می شوند که به عنوان لجن شناخته می شود. رانندگی با توقف و حرکت متوالی و یا در آب و هوای بیش از حد گرم و یا سرد، احتمال تشکیل لجن را افزایش می دهد، این پدیده در روغن موتورهای فرموله شده با روغن پایه های دارای  فراریت  بالا بیشتر رخ می­دهد.

جدا از دیدگاه مکانیکی، مواردی مانند افزودن روغن بیش از حد به مخزن روغن، آلودگی با ضد یخ، فوم بالای روغن و راندمان ضعیف احتراق موتور  می­تواند منجر به تشدید تشکیل لجن  گردد. استفاده از روغن­هایی با پایداری حرارتی بالا ، میزان اکسیداسیون  را کاهش می دهد روغن­های پایه سنتری مانند روغن پایه­های گروه سه، پلی آلفا الفین­ها و استرها  مثال خوبی از این نوع روغن­پایه­ها می­باشد. همچنین استفاده از آنتی اکسیدانت­ها نیز باعث کاهش میزان تخریب می شود".

در یک کلمه می توان پاسخ این سوال را داد: بله.  اما باید توجه داشت که این بستگی به مقدار افزوده شده و شرایط عملیاتی دارد. بعبارت دیگر این عبارت معروف که"اگر مقداری از چیزی خوب است پس مقدار بیشتر آن بهتر است" حداقل در مورد مواد افزودنی صدق نمی کند. به طور کلی استفاده از مواد افزودنی مختلف در یک روغن نیاز به تجربه و دانش کافی داشته و ایجاد تعادل مابین آنها از اهمیت ویژه ای برخوردار است.

جواب به این سوال منفی است زیرا موتورهای چهار زمانه موتور سیکلت دارای شرایط کارکرد متفاوتی نسبت به اتومبیل ها (با  دور موتور بالاتر و دمای بیشتر) می باشند. البته روانکارهای موتور  با افزایش افزودنی های ضد فشار می توانند در کلاچ و جعبه دنده مورد استفاده قرار گیرند. روغن های موتور دارای افزودنی های دترجنت و در نتیجه خاکستر بالا می باشد.

در موتورهای مربوط به موتور سیکلت ها این خاکستر بر روی مجموعه سوپاپ (Valve Train) و سر پیستون (Piston Crown) می نشیند که این امر می تواند منجر به سوختن سوپاپ و یا سوراخ شدن پیستون می گردد.

برای پاسخ دادن به این سوال لازم است تعریف وارنیش و همچنین مشکلات حاصل از ایجاد آن را بدانیم:

وارنیش حاصل از تجزیه اکسیداسیونی و گرمایی روغن و ترکیب پلی فسفات با محصولات اکسیداسیون است. پلی فسفات به دلیل قطبی بودن به سطح فلز جذب می‌شود. یکی از مشکلاتی که وارنیش بر سطح فلز ایجاد می‌کند چسبناک شدن سطح فلز است که این امر باعث جذب ذرات حاصل از سایش به سطوح فلز می شود. وارنیش همچنین می تواند روی برخی سطوح بنشیند که این امر منجر به ایجاد مشکلات زیادی از جمله کاهش جریان، چسبندگی سوپاپ، افزایش اصطکاک، انتقال حرارت ضعیف و ... می گردد.

مادامی که وارنیش شروع به تشکیل می کند، رنگ روغن به دلیل حضور این ذرات معلق تیره می شود و در نتیجه اکسیداسیون روغن در طول عمر خود باید روش هایی مانند TAN, IR ، ... مورد بررسی قرار گیرد.

سلام

فصلنامه به صورت منظم در حال انتشار است و در داخل وبسایت قسمت نشریه، قابل دانلود هستند.