استاندارد و استاندارد سازی، از پایه های علم و فن آوری است که در پیشرفت صنعت و اقتصاد نقشی بسزا دارد. مفهوم استاندارد، تعیین کیفیت مناسب پذیرفته شده و توافقی برای هر کالا و یا خدمات یک شرکت در مقیاس جهانی می باشد. در واقع تعیین شاخص های مورد نیاز برای تولید یک محصول یا خدمات در حیطه استاندارد سازی قرار میگیرد که به منظور رسیدن به سطح مطلوبی از کیفیت و برای حصول اطمینان مصرف کننده انجام میپذیرد.
اندیشه تشکیل سازمان بین المللی استاندارد در چهاردهم اکتبر سال 1947 در نشست رؤسای مؤسسه های استاندارد بیست و پنج کشور در لندن شکل گرفت. از سال 1970، چهاردهم اکتبر به نام روز جهانی استاندارد تعیین و نامگذاری شد.
عضویت ایران در سازمان بین‌المللی استاندارد ISO در سال 1343 تحقق یافت و به تدریج با عضویت در بیش از 106 کمیته فنی اصلی و فرعی و عضویت فعال و به عنوان عضو ناظر در 140 کمیته فنی اصلی و فرعی و پذیرش مسئولیت دبیرخانه کمیته های فنی ISO/TCI134 و ISO/TC217 و ISO/TC91، فعالیتهای آن، توسعه یافته است.
با اجرای قوانین و مقررات استاندارد، نقشه ها و طرح های مربوط به تولید محصولات بر اساس نظام دقیق بازیابی سریع، طبقه بندی و بایگانی می شود؛ همکاری میان واحدهای گوناگون هر سازمان یا کارخانه برای پیشبرد فرآیند تولید میسر می گردد؛ تفاهم کارکنان در مسائل فنی تحقق میپذیرد و سرانجام با تولید کالای باکیفیت و بسته بندی مطلوب، رضایت مصرف کنندگان نیز جلب میشود. به این ترتیب، استاندارد، شالوده استواری را برای پیشبرد و توسعه صنعت و اقتصاد فراهم میسازد.
